Autor: Św. John Henry Newman (1801-1890), kardynał, teolog, założyciel Oratorium w Anglii

Nasz Pan i Zbawiciel zgodził się żyć w świecie, który się Go wyrzekł, żył w nim, aby umrzeć za niego w oznaczonej godzinie. Przyszedł na świat jako wyznaczony kapłan, aby złożyć ofiarę za tych, którzy nie uczestniczyli w żadnym akcie adoracji… Umarł i zmartwychwstał trzeciego dnia, On – Słońce sprawiedliwości (Ma 3,20), ukazując cały swój splendor, które ukrywał za chmurami poranka. Zmartwychwstał i powrócił do nieba, po prawicy Ojca wyprasza przebaczenie dla nas przez swoje święte rany. Tam króluje i prowadzi swój lud odkupiony, wylewa na niego obfite błogosławieństwa z swego przebitego boku. Wstąpił tam, aby zejść w wyznaczonym czasie i sądzić świat, który odkupił… Wyniósł ze sobą naturę ludzką…, ponieważ człowiek nas odkupił, człowiek został wywyższony ponad wszelkie stworzenie, tworząc jedno z naszym Stworzycielem i człowiek będzie sądził ludzi w dniu ostatecznym (Dz 17,31).

Ta ziemia jest o tyle uprzywilejowana, że nasz sędzia nie jest jej obcy, ale nam podobny, broniący naszych interesów i w pełni współczujący naszym niedoskonałościom. Ten, który nas umiłował aż do śmierci za nas, jest miłosiernie wyznaczony do ustalenia ostatecznej miary i wartości swego własnego dzieła. Ten, który nauczył się własną słabością bronić słabego, który chce zebrać wszelki owoc swojej Męki, oddzieli zboże od słomy, tak, że nie spadnie ani jedno ziarno na ziemię (por. Mt 3,12). Ten, który pozwolił nam uczestniczyć w swojej własnej naturze duchowej, od którego przyjęliśmy życiodajną krew naszych dusz, Ten, który jest naszym bratem, będzie decydował o swoich braciach. Oby w tym drugim przyjściu mógł sobie przypomnieć o nas w swoim miłosierdziu i czułej litości, On jest naszą jedyną nadzieją, naszym jedynym zbawieniem!

Źródło: Kazanie „The Incarnation”, PPS, tom 2 nr 3 (© Evangelizo.org)