Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje nosze i idź do swego domu! Mk 2, 10-11

Wstań, nie skupiaj się na swoich słabościach i wątpliwościach, żyj wyprostowany. św. Jan Paweł II

Wstań! Jakże dzisiaj to wezwanie jest nam wszystkim potrzebne! Tak wielu różnorakich paraliży doświadczamy, a każdy jest niezmiernie bolesny, ograbiający z sił, wtrącający w pustkę, doprowadzający często do skrajnego wyczerpania…

Powstaję i ja! Po kilkudniowej przerwie mam pragnienie powrócić do codziennego dzielenia się z Wami krótkimi refleksjami do Słowa Bożego z dnia. Ufam, że starczy sił, zapału, gorliwości, no i czasu 🤭

Po raz kolejny uświadamiam sobie, jak ważna jest troska o siebie nawzajem, a szczególnie o tych, którzy błądzą, którzy nie widzą swojego grzechu, swojego paraliżu, którzy mocno się zagubili, zatracając i rozmieniając na drobne swoją tożsamość dziecka Bożego, którzy totalnie rozmijają się z prawdą, żyjąc w permanentnym zakłamaniu w każdej przestrzeni życia…

Mam świadomość, że czasem to jest bardzo trudna miłość, że wiele przychodzi wycierpieć, a ciosy zadawane przez najbliższych ranią boleśnie i głęboko… Ciągle doświadczam takiej bezradności…, ale wciąż przynoszę do Pana Jezusa tych moich pogubionych, a tak bardzo ukochanych bliskich i ufam, że ta moja modlitwa, wytrwałość, determinacja, przyczynią się do uwolnienia ich z duchowego paraliżu. I o to właśnie warto powalczyć  najlepiej przed Najświętszym Sakramentem albo na Różańcu 🙏

Idźmy do swoich domów i kochajmy tych, których nasz Bóg postawił i wciąż stawia na naszej drodze!

Błogosławionego, pełnego ufności i nadziei dnia Wam życzę +

Modlę się dzisiaj szczególnie za tych, którzy się pogubili, uwikłali, zatracili, którzy są daleko od Boga, aby mogli doświadczyć Jego uzdrawiającej, przemieniającej, wybaczającej Miłości