Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem… Koh 3, 1

Różnymi drogami biegnie życie ludzkie, ale wszyscy szukają szczęścia i miłości. św. Jan Paweł II

Jak dobrze mieć pewność, że nasz Bóg nad WSZYSTKIM czuwa 😊 Jak dobrze oddać Jemu wszystkie troski, zmartwienia, zranienia, wątpliwości, porażki, wszelakie cierpienia, i pozwolić by to On przez światło, tchnienie i moc Ducha Świętego, przemieniał to wszystko w pokój i ład wewnętrzny.

Jak dobrze mieć takiego Boga, który ZAWSZE i dla KAŻDEGO ma czas, bez względu na to jak bardzo pogmatwałeś i skomplikowałeś swoje życie, i z jakim chaosem przyszło Ci się zmierzyć.

BÓG CIĘ KOCHA! 😍

Daje Ci szanse, natchnienia, możliwości, ludzi, posyła Anioły 👼 byś dobrze wykorzystał ten czas ziemskiej wędrówki 😊

Ogarnij się i odkryj na nowo moc Bożej Miłości i łaski 😇

Błogosławionego dnia ❤️+

Autor: Benedykt XVI, papież od 2005 do 2013

Trzeba stwierdzić, że jednym z najpoważniejszych skutków wspomnianej nieco wyżej sekularyzacji jest usuwanie wiary chrześcijańskiej na margines egzystencji, jakby była nieużyteczna w konkretnym życiu ludzi. Bankructwo takiego sposobu życia „jakby Boga nie było” jest dziś dla wszystkich widoczne. Dzisiaj trzeba odkryć na nowo, że Jezus Chrystus nie należy zwyczajnie do sfery prywatnych przekonań dotyczących abstrakcyjnej doktryny, ale jest rzeczywistą osobą, a Jego wejście w historię prowadzi do odnowienia życia wszystkich.

Dlatego Eucharystia, jako źródło i szczyt życia i misji Kościoła, winna zaowocować duchowością – życiem „według Ducha” (Rz 8, 4 n; por. Ga 5, 16. 25). Jest godne uwagi, że św. Paweł w Liście do Rzymian, w którym zaprasza do nowego duchowego kultu, przywołuje równocześnie konieczność przemiany własnego sposobu życia i myślenia: „Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i doskonałe” (12, 2). W ten sposób Apostoł Narodów podkreśla związek pomiędzy prawdziwym kultem duchowym a koniecznością nowego pojmowania istnienia i postępowania w życiu. Integralną częścią eucharystycznej formy życia jest odnowienie mentalności, „abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki” (Ef 4, 14).

Źródło: Posynodalna adhortacja apostolska „Sacramentum caritatis”, § 77 (© Libreria Editrice Vaticana)