Autor: Św. Amadeusz z Lozanny (1108–1159), cysters, następnie biskup

Kiedy Dziewica dziewic została poprowadzona przez swego Boga i Syna, Króla królów, w radości aniołów i archaniołów, wśród okrzyków nieba, wtedy wypełniło się proroctwo Dawida mówiące do Pana: „Królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy” (por. Ps 45,10). Wtedy, zgodnie ze słowami Salomona, „Podziwiają ją dziewczęta i zwą ją szczęśliwą, królowe i nałożnice ją wysławiają” (por. PnP 6,9). […] Tak zachęcona, ona również nie mogła przestać wychwalać, ta, która widziała Syna Bożego, zrodzonego z niej, siedzącego po prawicy majestatu Ojca i zabierającego ją ze sobą do chwały. „Trzymałeś mnie za prawą rękę – powiedziała – i prowadziłeś mnie według swojej woli, i przyjąłeś mnie w chwale” (por. Ps 73,24). […] Uniesiona pośród okrzyków radości i uwielbienia, zostaje w ten sposób umieszczona, jako pierwsza po Bogu, na tronie chwały, ponad wszystkimi mieszkańcami nieba. […]

Następnie, pochylając się nad rodzajem ludzkim z niewypowiedzianą miłością i zwracając ku nam te najbardziej miłosierne oczy, które są światłem nieba, wznosi powszechną modlitwę za duchowieństwo i lud, mężczyzn i kobiety, żywych i umarłych. Z nieba chwalebna Dziewica przychodzi nam z pomocą tu na ziemi, a przez swoją wszechmocną modlitwę odpędza wszelkie zło i daje wszelkie dobro; dla wszystkich, którzy modlą się do Niej z głębi serca, staje się Ona ich ochroną w życiu obecnym i przyszłym. […] Z pewnością otrzyma to, czego pragnie, ta umiłowana matka, której najczystsze łono było drogą, po której Słowo Boże przyszło do nas, aby zmyć w swojej krwi nieczystości świata i niewolę pierwotnego grzechu: Jezus Chrystus, nasz Pan, który żyje i króluje z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.

Źródło: Homilia maryjna VII (© Evangelizo.org)