Day: 12.06.2024

Autor: Św. Jan Chryzostom (ok. 345–407), kapłan w Antiochii, potem biskup Konstantynopola, doktor Kościoła

„Kto wypełnia i naucza, będzie wielki” (Mt 5,19). Ludzie muszą zaspokajać nie tylko własne potrzeby, ale także potrzeby innych. Nagroda nie będzie taka sama dla osoby, która myśli tylko o sobie i dla osoby, która zbawiając siebie, zbawia innych. Tak jak ten, kto głosi, a nie czyni tego, co mówi, potępia samego siebie, zgodnie ze słowami św. Pawła: „Ty, który uczysz drugich, sam siebie nie uczysz” (Rz 2,21), tak ten, kto czyni dobro, a nie uczy tego innych, traci wiele ze swojej nagrody. Musimy zatem pracować nad jednym i drugim, a po poprawieniu siebie musimy rozszerzyć naszą czujność i miłość na naszych braci i siostry.

To dlatego Jezus Chrystus mówi, że najpierw musimy czynić, a potem nauczać. Stawia praktykę przed nauczaniem, aby pokazać, że nie możemy nauczać z pożytkiem, jeśli najpierw nie praktykujemy tego, czego nauczamy; w przeciwnym razie powiemy: „Lekarzu, ulecz samego siebie” (Łk 4,23). Ktokolwiek, nie będąc w stanie narzucić sobie reguł, wtrąca się w pouczanie innych, naraża się na ryzyko wyśmiania przez tych, którzy go słuchają, a wszystkie jego nauki będą bezowocne, ponieważ zniszczy swoimi czynami to, co ustanowił swoimi słowami. „Lecz ten, kto wypełnia i naucza, będzie wielki w królestwie niebieskim” (Mt 5,19).

Źródło: Homilia XVI,4 (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Augustyn (354 – 430), biskup Hippony (Afryka Północna) i doktor Kościoła

Bracia, „Śpiewajcie pieśń nową Panu” (Ps 149,1). Staremu człowiekowi stara pieśń; nowemu człowiekowi nowa pieśń. Stare przymierze – stara pieśń; nowe przymierze – nowa pieśń. Obietnice starego przymierza dotyczą porządku czasowego i ziemskiego. Ci, którzy są przywiązani do rzeczy ziemskich, śpiewają starą pieśń. Aby śpiewać pieśń nową, trzeba kochać dobra wieczne. Ta miłość jest jednocześnie nowa i wieczna; zawsze nowa, ponieważ nigdy się nie starzeje.

Ale jak się zastanowić, ta miłość jest dawna; jakże zatem mogłaby być nowa? Bracia, czy życie wieczne zrodziło się wczoraj? Życie wieczne, to Chrystus, a jako Bóg, nie urodził się wczoraj. Ponieważ „Na początku było Słowo… i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało” (J 1,1nn). Skoro czynił rzeczy dawne, to kim jest, jeśli nie wiecznym, współwiecznym z Ojcem? To my, przez grzech, wpadliśmy w starzenie się… Człowiek starzeje się w następstwie grzechu; a odnawia się dzięki łasce Bożej. Ci wszyscy, którzy są w taki sposób odnowieni w Chrystusie, śpiewają nową pieśń, ponieważ zaczynają umacniać się w życiu wiecznym.

Źródło: Mowa o psalmach, Ps 149 (© Evangelizo.org)