Autor: Rupert z Deutz (ok. 1075-1130), benedyktyn

To do wszystkich zgromadzonych apostołów Prawda powiedziała: „Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy” (J 14,26). W chwili bowiem…, kiedy apostołowie ujrzeli języki ognia i boski ogień spoczął na każdym z nich (Dz 2,3), zobaczyli w mgnieniu oka, dzięki wewnętrznemu oświeceniu, wszelkie Pisma i wszystkich proroków […] Przeniknęli te tajemnice, które były zamknięte dla uczonych w Piśmie i faryzeuszów, mędrcom i doktorów Prawa. W ten sposób wypełniło się słowo Pana: „Zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom” (Mt 11,25) […] Ci mężczyźni, niewykształceni, nie pobierali nauk od ludzi, ale cudownie pouczał ich Duch Święty, Duch rozumu (Iz 11,2), i otwierał im skarb Pisma.

To dlatego mają prawo, aby ich przyjąć i słuchać, jakby z ust samego Boga (por. Łk 10,16) […] Nasza wiara opiera się na nich, a także na patriarchach i prorokach, którzy usłyszeli Słowo Boże przez tego samego Ducha, bez pośrednictwa ludzkiego. I tą właśnie podstawę zachowujemy.

Co do innych, których z nimi nie było, którzy nie pojęli Pism w taki sposób, wierzymy im, nie ze względu na ich osobistą opinię, ale dlatego, że opierają swoje wywody na świadectwie apostołów. Bo to apostołowie otrzymali Objawienie […], to im Duch Święty objawił to, czego ludzie nie mogą nauczać ani czego nie mogą wiedzieć.

Źródło: Dzieła Ducha Świętego 4,9 (© Evangelizo.org)