Widzimy Jezusa, który mało co od aniołów był mniejszy, chwałą i czcią uwieńczonego za mękę śmierci, iż z łaski Bożej zaznał śmierci za każdego człowieka. Hbr 2, 9

Chrystus mówi o sobie, że w Nim skupiło się całe ludzkie cierpienie, które skutecznie zmieniło się w misterium Jego męki, śmierci i zmartwychwstania. Triumf krzyża nadaje cierpieniu ludzkiemu nowy wymiar: wartość odkupieńczą. św. Jan Paweł II

Coraz mocniej dociera do mnie jakim błogosławieństwem jest cierpienie. To bardzo trudne i wcale nie oczywiste, kiedy świat prześciga się w promowaniu i oferowaniu coraz to “zdrowszych” form spędzenia czasu, eko żywności i coraz to cudowniejszych preparatów na wszelakie choroby. Jednak każda udręka duszy czy ciała przeżywana w bliskości z Panem Bogiem, ma głęboki sens, którego teraz tak naprawdę chyba żaden człowiek nie jest w stanie pojąć…

Oczywiście modlę się o uzdrowienie – posługuję modlitwą wstawienniczą prosząc o uzdrowienie duszy i ciała, i widzę cuda, które Pan Bóg czyni. Trzeba jednak nieustannie sobie przypominać, że to TYLKO i wyłącznie Jego moc i Jego wola, i nie zawsze dzieje się tak jak byśmy chcieli, jak prosimy…

Kiedy dopada Cię zwątpienie i bezsensowność Twojego poświęcenia, cierpienia, modlitwy – spójrz na swój krzyż jako wsparcie, pomoc, a może nawet utorowanie drogi dla czyjegoś zbawienie. Krzyż codzienności możesz przeżywać w zupełnie innym świetle, możesz naprawdę nieść go razem z Jezusem 🙏😇💪

Cudnej, błogosławionej niedzieli, i mnóstwo sił w wędrówce ku zbawieniu ❤️+

Autor: Sobór Watykański II

Rodzice, ponieważ dali życie dzieciom, w najwyższym stopniu są obowiązani do wychowania potomstwa i dlatego muszą być uznani za pierwszych i głównych jego wychowawców. To zadanie wychowawcze jest tak wielkiej wagi, że jego ewentualny brak z trudnością dałby się zastąpić. Do rodziców bowiem należy stworzyć taką atmosferę rodzinną, przepojoną miłością i szacunkiem dla Boga i ludzi, aby sprzyjała całemu osobistemu i społecznemu wychowaniu dzieci. Dlatego rodzina jest pierwszą szkołą cnót społecznych, potrzebnych wszelkim społecznościom.

Szczególnie zaś w rodzinie chrześcijańskiej, ubogaconej łaską i obowiązkami sakramentu małżeństwa, należy już od najwcześniejszego wieku uczyć dzieci zgodnie z wiarą na chrzcie otrzymaną poznawania i czci Boga, a także miłowania bliźniego, tam też doświadczają one najpierw zdrowej społeczności ludzkiej i Kościoła, a wreszcie przez rodzinę wprowadza się je powoli do obywatelskiej wspólnoty ludzkiej i do ludu Bożego. Niech więc rodzice uprzytomnią sobie dobrze, jak wielkie znaczenie ma rodzina prawdziwie chrześcijańska dla życia i rozwoju samego ludu Bożego.

Źródło: Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim „Gravissimum Educationis”, 3