Autor: Św. Jan Paweł II (1920-2005), papież

Jest szczególnie wzruszające rozmyślanie o postawie Jezusa wobec kobiet. Wykazał się zadziwiającą zuchwałością na tamte czasy: w pogaństwie kobiety była uważana za przedmiot przyjemności, towar, kapitał pracy; w judaizmie była marginalizowana i poniżona. Jezus zawsze okazywał największy respekt, największy szacunek dla kobiety, dla każdej kobiety; był szczególnie wrażliwy na jej cierpienie. Nie zważając na bariery religijne i społeczne swoich czasów, przywrócił kobiecie jej pełną godność osoby ludzkiej, przed Bogiem i przed ludźmi.

Jak nie przypomnieć Jego spotkań z Martą i Marią, z Samarytanką, z wdową z Nain, kobietą cudzołożną, kobietą cierpiącą na krwotok, grzesznicą w domu Szymona faryzeusza? Na samo wspomnienie tych spotkań serce drży z emocji. I jak nie przypomnieć szczególnie, że Jezus zechciał przyłączyć niektóre kobiety do Dwunastu, te, które Mu towarzyszyły, usługiwały Mu, były dla Niego wsparciem na bolesnej drodze aż do stóp krzyża. Po swoim zmartwychwstaniu Jezus ukazuje się najpierw świętym kobietom i Marii Magdalenie, zlecając im ogłoszenie zmartwychwstania uczniom. Kiedy się wcielił i wszedł do naszej historii ludzkiej, Jezus chciał mieć matkę, najświętszą Dziewicę Maryję; w ten sposób wyniósł kobietę do godnej podziwu i najwyższej godności Matki Wcielonego Boga, niepokalanej Królowej nieba i ziemi, wziętej do nieba.

To dlatego wy, chrześcijanki, jak Maria Magdalena i inne kobiety z Ewangelii powinnyście głosić, świadczyć, że Chrystus prawdziwie zmartwychwstał, że jest naszą prawdziwą i jedyną pociechą. Czuwajcie zatem nad waszym życiem wewnętrznym.

(Odniesienia biblijne: Łk 10,38-42; J 4,1-42; Łk 7,11-17; J 8,3-9; Mt 9,20-22; Łk 7,36-50; Łk 8,2-3; Mt 28,8)

Źródło: Przemówienie z 29.04.1979 r. (© Evangelizo.org)