«Pytam was: Czy wolno w szabat czynić coś dobrego, czy coś złego, życie ocalić czy zniszczyć?» Łk 6, 9b

Racją bytu wszelkiej polityki jest służba człowiekowi. św. Jan Paweł II

Myślę, że tak naprawę to nie chodzi przecież o szabat (naszą niedzielę, dzień szczególnie poświęcony Bogu) czy jakikolwiek inny dzień tygodnia. ZAWSZE trzeba być dobrym, wrażliwym i uczciwym człowiekiem! Codziennie trzeba starać się świadczyć dobro, dostrzegać ludzką biedę, niedolę, ograniczenia i potrzeby. Na tym właśnie polega służba i miłość bliźniego.

Kto patrzy tylko na czubek własnego nosa, kierując się jakimiś absurdalnymi i wyssanymi z palca wizjami, wcale nie szuka dobra drugiego człowieka, a tylko zaspokojenia własnych potrzeb, ambicji i wyobrażeń. Kto atakuje w jakikolwiek sposób rodzinę i wartości chrześcijańskie, nie szuka pokoju i ładu, a sieje zamęt i deprawacje…

Każdy z nas ma poniekąd uschła rękę… Choć tego niedowładu często sami nie dostrzegamy, bo wstydzimy się prosić o pomoc, to Pan Jezus doskonale widzi te wszystkie nasze niemoce i często prowokuje nas, byśmy wychodzili na środek, aby lepiej poczuć i doświadczyć działania Bożej miłości.

Dziękuję Ci mój Jezu, że pomimo mojego oceniającego, bardzo wąskiego, ograniczonego i ułomnego patrzenia na siebie i na drugiego człowieka, zawsze przychodzisz, by mnie pouczać, usuwać zasłony z moich oczu i uzdrawiać wszelkie moje niedowłady.

Duchu Święty, ucz nas wzajemnego szacunku i uwrażliwiaj na potrzeby najbiedniejszych i bezbronnych. Duchu Święty prowadź!

Autor: Katechizm Kościoła Katolickiego

Jezus zmartwychwstał “pierwszego dnia tygodnia” (Mt 28,1; Mk 16, 2; Łk 24,1; J 20, I). Jako “dzień pierwszy” dzień Zmartwychwstania Chrystusa przypomina o pierwszym stworzeniu. Jako “dzień ósmy”, który następuje po szabacie, oznacza nowe stworzenie zapoczątkowane wraz ze Zmartwychwstaniem Chrystusa. Stał się on dla chrześcijan pierwszym ze wszystkich dni, pierwszym ze wszystkich świąt, dniem Pańskim (hé Kyriaké heméra, dies dominica), niedzielą.

Niedziela wyraźnie różni się od szabatu, po którym następuje chronologicznie co tydzień; dla chrześcijan zastępuje szabat z jego przepisem obrzędowym. Przez Paschę Chrystusa niedziela wypełnia duchową prawdę szabatu żydowskiego i zapowiada wieczny odpoczynek człowieka w Bogu.

Źródło: § 2174-2175

Uzdrowienie w dzień szabatu, symbol dopełnienia dzieła stworzenia

Autor: Św. Atanazy Wielki (295-373), biskup Aleksandrii i doktor Kościoła

Ten świat jest bardzo dobry, tak, jak został stworzony i jakim go widzimy, ponieważ Bóg go takim pragnie i w taki właśnie sposób: nikt nie mógłby o tym wątpić. Gdyby stworzenie było w nieładzie, gdyby wszechświat rozwijał się przypadkowo, można by wątpić o tym stwierdzeniu. Ale ponieważ świat został stworzony z mądrością i wiedzą, w sposób rozumny i logiczny; ponieważ został ozdobiony wszelkim pięknem, to trzeba, aby Ten, który mu przewodzi i który go zorganizował, nie był nikim innym niż Słowem Bożym…

Będąc dobrym Słowem Boga dobroci, to właśnie to Słowo narzuciło porządek wszelkich rzeczy i zjednoczyło przeciwieństwa, aby utworzyć jedną harmonię. To On, „moc Boża i mądrość Boża” (1Kor 1,24) porusza niebo i zawiesza ziemię, która, nie opierając się na niczym, podtrzymywana jest Jego własną wolą (por. Hbr 1,3). Słońce oświetla ziemię światłem, które otrzymuje od Niego i księżyc otrzymuje swoją miarę światła. Przez Niego woda jest zawieszona w chmurach, deszcze podlewają ziemię, morze zachowuje swoje granice, ziemia pokrywa się wszelkiego rodzaju roślinami (por. Ps 104)…

Powód, dla którego to Słowo Boże przybyło aż do stworzeń, jest naprawdę godny podziwu… Natura stworzonych bytów jest ulotna, słaba i śmiertelna, ale skoro Bóg wszechświata jest z natury dobry i znakomity, to kocha ludzi… Widząc zatem, że sama z siebie cała natura stworzona przemija i rozkłada się, to aby jej tego zaoszczędzić i żeby wszechświat nie obrócił się w nicość…, Bóg nie pozostawia go na pastwę chwiejności natury. W swojej dobroci, przez swoje Słowo, rządzi i podtrzymuje całe stworzenie… Nie doświadcza więc ono losu, który byłby mu przypisany, gdyby Słowo go nie zachowało – to znaczy unicestwienia. „On jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. I On jest Głową Ciała – Kościoła” (Kol 1,15-18).

Źródło: Przeciw poganom, 40 (© Evangelizo.org)