Day: 20.08.2021

Autor: Św. Bazyli Wielki (ok. 330-379), mnich i biskup Cezarei w Kapadocji, doktor Kościoła

Otrzymaliśmy od Boga naturalna skłonność do czynienia tego, co nakazuje. Nie możemy zatem buntować się, jakby nas prosił o rzecz zupełnie niezwykłą, ani chlubić się, jakbyśmy przynosili więcej, niż jest nam dane… Przyjmując od Boga przykazanie miłości, mamy od samego początku istnienia, naturalną zdolność do kochania. To nie z zewnątrz o tym wiemy, każdy może sobie z tego zdać sprawę, ponieważ naturalnie szukamy tego, co jest piękne, chociaż nikt nas o tym nie poucza, kochamy naszych krewnych lub powinowatych i chętnie okazujemy naszą życzliwość dobroczyńcom.

Cóż bowiem bardziej godne podziwu niż piękno Boga? Jakie inne pragnienie jest równie żarliwe, jak to, spowodowane przez Boga w oczyszczonej duszy, wołającej w szczerym wzruszeniu: „Chora jestem z miłości” (Pnp 2,5)? To piękno jest niewidoczne dla oczu, tylko dusza i rozum mogą je pojąć. Za każdym razem, kiedy oświecało świętych, zostawiało w nich oścień wielkiego pragnienia, aż wołali: „Biada mi, że przebywam w Meszek” (Ps 120,5) „Kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?” (Ps 42,3) i „Pragnę odejść, a być z Chrystusem” (Flp 1,23). „Dusza moja pragnie Boga, Boga żywego” (Pa 42,3)… to w taki sposób ludzie dążą naturalnie do piękna. Ale to, co dobre, jest także wszechwładnie kochane. Bóg jest dobry, wszystko zatem szuka dobra — wszystko zatem szuka Boga.

Skoro przywiązanie dzieci do rodziców jest naturalny uczuciem, które objawia się w instynkcie zwierząt i w usposobieniu ludzkim do kochania swych matek od najmłodszych lat, nie bądźmy mniej mądrzy od dzieci, ani głupsi od zwierząt. Nie stawajmy przed Bogiem, który nas stworzył jak cudzoziemcy bez miłości. Nawet jeśli nie dowiedzieliśmy się dzięki jego dobroci, kim On jest, to powinniśmy go kochać ponad wszystko jedynego powodu, że nas stworzył i być przywiązanym do Niego jak dziecko pamiętające o matce.

Źródło: Reguły dłuższe, Q 2 (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Antoni z Padwy (ok. 1195-1231), franciszkanin, doktor Kościoła

Kochaj siebie takim, jakim cię stworzył Ten, który cię kocha. Pogardź sobą takim, jakim sam się stałeś. Poddaj się temu, co jest ponad tobą; pogardź tym, co jest pod tobą. Kochaj siebie w taki sam sposób jak Ten, który cię kocha i wydał się za ciebie. Pogardź sobą za to, że pogardziłeś tym, co Bóg uczynił i ukochał w tobie… Chcesz zachować na zawsze Boga w twoim duchu? Popatrz na siebie takim, jakim Bóg cię uczynił. Nie szukaj innego siebie, nie stawaj się innym niż taki, jakim cię stworzył Bóg. w ten sposób na zawsze będziesz miał Boga w twoim duchu.

Źródło: Kazania na niedziele i święta

Autor: Św. Klemens Aleksandryjski (150 – ok. 215), teolog

Kiedy zapytano się Nauczyciela, jakie jest największe przykazanie, odpowiedział: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem… To jest największe i pierwsze przykazanie”. Wierzę temu, bo dotyczy ono pierwszego i najważniejszego bytu – Boga, naszego Ojca, przez którego wszystko się stało, wszystko trwa i do którego powrócą wszyscy zbawieni. To On nas pierwszy ukochał, sprawił, że się narodziliśmy; byłoby świętokradztwem myślenie, że istnieje ktoś starszy i mądrzejszy. Nasza wdzięczność jest znikoma w porównaniu do Jego niezliczonych łask, ale nie możemy Mu ofiarować innego świadectwa, On, który jest doskonały i nie potrzebuje niczego. Miłujmy naszego Ojca ze wszystkich naszych sił i z cały zapałem, a zdobędziemy nieśmiertelność. Im więcej kochamy Boga, tym bardziej nasza natura jednoczy się z Nim.

Drugie przykazanie, mówi Jezus, nie ustępuje w niczym pierwszemu: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”… Kiedy uczony w Prawie pyta się Jezusa: „A kto jest moim bliźnim?” (Łk 10,29), ten nie przytacza żydowskiej definicji bliźniego: krewny, współobywatel, prozelita, człowiek poddany temu samemu prawu… ale opowiada historię podróżującego z Jerozolimy do Jerycha. Zraniony przez zbójców…, był pielęgnowany przez Samarytanina, który „okazał się bliźnim” (w. 36).

A kto jest bardziej moim bliźnim niż Zbawiciel? Kto bardziej zmiłował się nad nami, kiedy moce ciemności nas poraniły i zostawiły?… Jedynie Jezus potrafił uleczyć nasze rany i wyrwać zło, zakorzenione w naszych sercach… To dlatego powinniśmy Go kochać tak samo, jak Boga. A kochać Jezusa Chrystusa to znaczy wypełnić Jego wolę i zachować przykazania.

Źródło: Homilia „Jaki bogacz może być zbawiony?” (© Evangelizo.org)

Autor: Św. Alfons-Maria Liguori (1696-1787), biskup i doktor Kościoła

Żeby miłować bardzo Boga w niebie, trzeba najpierw Go mocno kochać na ziemi. Stopień naszej miłości do Boga na końcu naszego życia będzie miarą naszej miłości do Boga w wieczności. Chcemy nabyć pewność, że nigdy nie będziemy odłączeni od zwierzchniego Dobra w obecnym życiu? Otoczmy je coraz mocniej więzami naszej miłości, mówiąc mu za Oblubienicą z Pieśni nad Pieśniami: „Znalazłam umiłowanego mej duszy, pochwyciłam go i nie puszczę” (3,4). Jak wybrana Oblubienica schwytała swego Umiłowanego ? „Ramieniem miłości” – odpowiada Wilhelm…; „to ramieniem miłości chwytamy Boga” – kontynuuje święty Ambroży. Błogosławiony zatem ten, który może zakrzyknąć ze świętym Paulinem: „Niech bogacze posiadają swoje bogactwa, niech królowie posiadają swoje królestwa: naszą chwałą, naszym bogactwem i naszym królestwem jest Chrystus!” I ze świętym Ignacym: „Daj mi jedynie twoją miłość i łaskę, a będę wystarczająco bogaty”. Spraw, abym Cię kochał i był kochany przez Ciebie; nie pragnę i nie chcę pragnąć niczego innego.

Źródło: Ósma mowa na nowennę Bożego Narodzenia (© Evangelizo.org)