Autor: Św. Beda Czcigodny (ok. 673-735), mnich, doktor Kościoła

Mateusz wyjaśnia więcej [niż Marek] co do sposobu, w jaki Jezus zlitował się nad tłumem, kiedy powiedział: „Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych”. Ponieważ litować się nad biednymi i tymi, którzy nie mają pasterza to właśnie ukazanie im drogi prawdy, pouczając ich. To usunięcie ich kalectwa fizycznego, lecząc ich, ale także karmienie ich, kiedy są głodni, zachęcając ich w ten sposób do wielbienia hojności Boga. Tak właśnie zrobił Jezus…

Ale także wydał na próbę wiarę tłumu, a wypróbowawszy ją, odpowiednio go nagrodził. Udał się bowiem na miejsce pustynne, aby zobaczyć, czy ludzie zadadzą sobie trud pójścia za Nim. A oni poszli. Z pośpiechem ruszyli w drogę na pustynię, nie na osłach czy pojazdach, ale pieszo. Ten osobisty wysiłek ukazywał, jak bardzo troszczyli się o swoje zbawienie.

W zamian Jezus przyjął zmęczonych ludzi. Jako Zbawiciel i lekarz pełen mocy i dobroci, pouczył niewiedzących, uzdrowił chorych i nakarmił głodnych, objawiając przy tym, jak wielką radością dla Niego jest miłość wierzących.

Źródło: Komentarz do Ewangelii św. Marka, 2; CCL 120, 510-511