Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, pozostałymi po spożywających, napełnili dwanaście koszów. J 6, 11-13
Starajmy się tak postępować i tak żyć, by nikomu w naszej Ojczyźnie nie brakło dachu nad głową i chleba na stole, by nikt nie czuł się samotny, pozostawiony bez opieki. św. Jan Paweł II
Pan Bóg pragnie dawać nam w obfitości. Chce dawać nam znacznie więcej niż potrzebujemy, dużo więcej niż marzymy i śmiemy prosić. Można by więc zapytać, czemu tylu głodnych, tylu chorych, tylu nieszczęśliwych, tylu nie znających Pana Boga i tylu odrzucających Jego wyciągniętą miłosierną dłoń…
A może nie chcemy, nie potrafimy w pełni korzystać z Bożych darów. A może zbyt często chcemy być bogami dla siebie, dla innych i sami decydować o zaspakajaniu swoich pragnień i głodów… A jak wciąż czujemy niedosyt, to wylewamy potoki pretensji wobec rzekomej obojętności, a może i ślepoty Pana Boga na ludzką niedolę i krzywdę…
Gorzkie to słowa, ale niestety szeroko pojęty i jaśnie oświecony świat idzie w zaparte – nie potrzebuje przykazań, syci się strąkami, myśląc że to wykwintne smakołyki, za nic mając ludzkie cierpienie, głód i brak chleba powszedniego….
Żyjmy Słowem Bożym, bardziej słuchając Pana Boga niż ludzi, zwracając uwagę na potrzeby innych, a nie tylko na swoje egoistyczne, chwilowe zachcianki, na własny czubek nosa.
Pan Bóg już dzisiaj pyta nas, czym i w jaki sposób możemy nakarmić innych. Jak staramy się wspierać i jak spieszymy z pomocą w tym czasie cierpienia, czasie różnorakich braków i głodów. Bądźmy czujni i wrażliwi, aby nasz Bóg mógł posłużyć się naszymi rękoma, abyśmy mogli być przedłużeniem Jego miłosiernych ramion.
Serce Jezusa, hojne dla wszystkich, którzy Cię wzywają, zmiłuj się nad nami
Pozdrawiam i pamiętam w modlitwie ❤️+
