Autor: Św. Nerses IV Šnorhali zwany Wdzięcznym (1102-1173), patriarcha ormiański

Ty, opłakiwany o świcie
Przez niewiasty, niosące wonności,
Spraw, aby i moje serce wylało
Gorące łzy, ze względu na Twoją żarliwą miłość.

A dzięki dobrej nowinie anioła,
Który głosił z kamienia (Mt 28,2),
Niech usłyszę dźwięk
Ostatecznej trąby, zwiastującej zmartwychwstanie.

Z nowego i dziewiczego grobu
Zmartwychwstałeś w ciele, zrodzonym z Dziewicy;
Stałeś się dla nas zalążkiem
Pierworodnym spośród zmarłych.

A mnie, którego Wróg związał
złem grzechu cielesnego,
Racz mnie na nowo uwolnić,
Jak uczyniłeś to dla dusz z krainy zmarłych (1P 3,19).

Objawiłeś się w ogrodzie
Marii Magdalenie,
ale nie pozwoliłeś się zbliżyć
Tej, która należała jeszcze do upadłej rasy.

Objaw się i mnie ósmego dnia
O wielkim i ostatnim świcie;
I w tym momencie zechciej pozwolić
mej niegodnej duszy zbliżyć się do Ciebie.

Źródło: Jezus, jedyny Syn Ojca, § 765-770 (© Evangelizo.org)